In Noorwegen vaart de Hurtigruten. Dat is een lijndienst tussen Bergen in het westen van Noorwegen en Kirkenes bij de Russische grens in het uiterste noorden. De reis duurt twaalf dagen (heen en terug). Noordwaarts worden 34 havensteden aan gedaan, zuidwaarts 33. De aanlegtijd varieert van een kwartier tot enkele uren. De dienst geldt als levensader voor de kuststreek van Noorwegen. De schepen leveren post en vracht af en nemen passagiers mee.

Op de schepen (elf in totaal) varen ook toeristen mee. Zij maken de reis om een andere reden; de tocht wordt in propagandafolders geafficheerd als de mooiste zeereis ter wereld.

Altijd is er de fjordenkust, met veel eilanden (voor de Noorse kust liggen er 30.000). In de zomer ervaar je de Middernachtzon. In de winter ga je voor het Noorderlicht. En de kou. Je passeert twee keer de poolcirkel (66° 34´).

De kust is ruig en wit. Op de Noordkaap stuift de sneeuw, in Kirkenes vriest het 30 graden, en op de terugreis stormt het – windkracht 10, 11 en zelfs een paar uur 12. Het zorgt voor oponthoud; het schip moet schuilen in een fjord. De verloren tijd wordt ingehaald door te schrappen in het aanlegschema, waardoor kustplaatsen een dag verstoken blijven van de Hurtigruten.

Het hoort erbij. Het weer drukt nog altijd een belangrijk stempel op het leven in het noorden van Noorwegen. De Noren weten niet beter, de Hurtigruten vaart al meer dan honderd jaar. | februari 2015

• reportage